نظام های سیاسی متعارض منطقه و تاثیر آن بر امنیتی و نظامی شدن خلیج فارس

مقایسه نظام های سیاسی منطقه خلیج فارس بر اساس معیارهایی چون شیوه حکمرانی، شکل حکومت، مبانی مشروعیت، ایدئولوژی، ساخت قدرت، نظام حزبی و مانند آن، همگی معطوف به ساختارهای سیاسی این کشورها میباشند.در حالی که تاثیر حضور قدرت های استعماری در منطقه و وابستگی کشورهای عرب منطقه، باعث گردیده است که یک نوع تعارض آشکار در اداره حکومت های منطقه به وضوح آشکار گردد . وجود متحد دیرین آمریکا، یعنی اسرائیل، شرایط را به گونه ای پیش می برد که خاور میانه و در راس آن منطقه خلیج فارس به عنوان مرکز ثقل سیاست خارجی آمریکا تلقی گردد. خصومت استراتژیک ایران نسبت به اسرائیل و اختلافات اساسی ایران و کشورهای عرب منطقه خلیج فارس به ویژه عربستان و امارات بر سر سه جزیره، بحران بحرین و جدائی سوریه از جرگه اعراب و پیوستن به ایران و استقرار حزب اله به عنوان قدرتمند ترین شبه نظامی جهان در کنار گوش اسرائیل و حضور حزب اله در مناسبات قدرت در لبنان، همگی باعث شده تا اعراب منطقه خلیج فارس با فاصله گرفتن از ایران به اسرائیل نزدیک شوند. بنابراین امروز دیگر اسرائیل عامل تهدید برای اعراب منطقه نیست بلکه انگشت تهدید به سوی ایران نشانه گیری شده است . این تغییر استراتژیک یکی از مهم ترین دلایل امنیتی و نظامی شدن منطقه است . به نظر می رسد پدیده شوم داعش برآمده از همین ناسازگاری ها و امنیتی شدن منطقه حاصل خصومت میان رشد شیعه گری در مقابل با سنی گرایی است. در چنین شرایط حاد نظامی – امنیتی دولتهای منطقه بیشتر درآمد ملی خود را صرف تولید و یا خرید سلاح از خارج می کنند به همین دلیل ظرف ده سال گذشته حضور قدرتهای بزرگ در منطقه سه برابر شده است. لذا امروز، همگرایی منطقه ای ضروری به نظر می رسد لیکن تامل در تحولات روی داده در منطقه خلیج فارس نشان می دهد که این منطقه همواره از تعارض و کشمکش رنج برده و متاسفانه شاهد افزایش روند واگرایی می باشیم.